ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Η λέξη δημοκρατία είναι σύνθετη και αποτελείται από τις λέξεις κράτος και δήμος. Η λέξη κράτος προέρχεται ετυμολογικά από το ρήμα κρατ-έω, κρατ-ώ που σημαίνει κυριαρχώ, έχω δύναμη και την επιβάλλω. Συχνά (λανθασμένα) ερμηνεύεταικαι ως εξουσία που ετυμολογικά προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα έξεστι +δοτική προσωπική δηλαδή έχω τη δυνατότητα, μπορώ. Επομένως δημοκρατία είναι η κυριαρχία του δήμου.
Δήμος είναι το σύνολο των πολιτών που δέχονται να λειτουργούν ως ομάδα και ελεύθερα επιλέγουν την απαράκλητη και έσχατη τήρηση των παρακάτω αρχών:
(i) η αρχή της ισονομίας: όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο αλλά και ο νόμος απέναντι στον κάθε πολίτη.
(ii) η αρχή της ισοπολιτείας: όλοι οι πολίτες μετέχουν στις δημόσιες εξουσίες. Το δικαίωμα όμως αυτό πηγάζει από την υποχρέωση της συμμετοχής.
(iii) η αρχή της ισότητας ψήφου: η συμμετοχή κάθε πολίτη στην διαμόρφωση των αποφάσεων του δήμου, έχει ακριβώς την ίδια βαρύτητα και το ίδιο αποτέλεσμα.
(iv) η αρχή της παρρησίας και της ισηγορίας: ο κάθε πολίτης έχει την υποχρέωση και το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα την γνώμη του και αυτή τελεί υπό την απόλυτη προστασία του δήμου. Με αυτόν τον τρόπο η άποψη του πολίτη εμπλουτίζει τον δήμο με πρωτότυπες ιδέες και συντελεί στην υπεράσπιση του δικαίου. Συγκεκριμένα η παρρησία (πᾶν + ῥητός) αφορά την υποχρέωση του, να εκφέρει την άποψη του ελεύθερα και με ειλικρίνεια ενώ η ισηγορία (ίσος + αγορεύω) το δικαίωμα του να αγορεύει, να μιλά στην εκκλησία του δήμου. Η παρρησία καλλιεργεί την ελευθερία σε όλους τους πολίτες γιατί εκπαιδεύονται στο να διευρύνουν τους ορίζοντες τους είτε ως ομιλητές είτε ως ακροατής.
(v) η αρχή της πλειοψηφίας: η υποταγή των πολιτών στην θέληση της πλειοψηφίας.
(vi) η αρχή της διαφάνειας: αφορά στις αποφάσεις, διαδικασίες και τους πόρους του δήμου. Οποιοσδήποτε πολίτης έχει την υποχρέωση και την δυνατότητα να ελέγχει το δήμο.
Προμηθέας
Δήμος είναι το σύνολο των πολιτών που δέχονται να λειτουργούν ως ομάδα και ελεύθερα επιλέγουν την απαράκλητη και έσχατη τήρηση των παρακάτω αρχών:
(i) η αρχή της ισονομίας: όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο αλλά και ο νόμος απέναντι στον κάθε πολίτη.
(ii) η αρχή της ισοπολιτείας: όλοι οι πολίτες μετέχουν στις δημόσιες εξουσίες. Το δικαίωμα όμως αυτό πηγάζει από την υποχρέωση της συμμετοχής.
(iii) η αρχή της ισότητας ψήφου: η συμμετοχή κάθε πολίτη στην διαμόρφωση των αποφάσεων του δήμου, έχει ακριβώς την ίδια βαρύτητα και το ίδιο αποτέλεσμα.
(iv) η αρχή της παρρησίας και της ισηγορίας: ο κάθε πολίτης έχει την υποχρέωση και το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα την γνώμη του και αυτή τελεί υπό την απόλυτη προστασία του δήμου. Με αυτόν τον τρόπο η άποψη του πολίτη εμπλουτίζει τον δήμο με πρωτότυπες ιδέες και συντελεί στην υπεράσπιση του δικαίου. Συγκεκριμένα η παρρησία (πᾶν + ῥητός) αφορά την υποχρέωση του, να εκφέρει την άποψη του ελεύθερα και με ειλικρίνεια ενώ η ισηγορία (ίσος + αγορεύω) το δικαίωμα του να αγορεύει, να μιλά στην εκκλησία του δήμου. Η παρρησία καλλιεργεί την ελευθερία σε όλους τους πολίτες γιατί εκπαιδεύονται στο να διευρύνουν τους ορίζοντες τους είτε ως ομιλητές είτε ως ακροατής.
(v) η αρχή της πλειοψηφίας: η υποταγή των πολιτών στην θέληση της πλειοψηφίας.
(vi) η αρχή της διαφάνειας: αφορά στις αποφάσεις, διαδικασίες και τους πόρους του δήμου. Οποιοσδήποτε πολίτης έχει την υποχρέωση και την δυνατότητα να ελέγχει το δήμο.
Προμηθέας
Εν γένει συμφωνώ, αλλά με τις εξής παρατηρήσεις - βελτιώσεις:
ΑπάντησηΔιαγραφήΙσότης ψήφου προϋποθέτει και ισότιμη δράση και ανάληψη του βάρους της υλοποιήσεως των αποφάσεων. (Με άλλα λόγια όσοι αποφασίζουν, υλοποιούν, ο καθείς κατά το δυνατόν, βάσει των γνώσεων, ικανοτήτων και δεξιοτήτων του ούτως ώστε το βάρος να μην πέφτει σε κάποιους λίγους.)
Η απαίτησις πλειοψηφίας πρέπει να είναι διαβαθμισμένη, εκκινώντας από το 50%+1 μέχρι και το 75% (¾) αναλόγως της σοβαρότητος ή της μη αντιστρεψιμότητος της αποφάσεως.
Λόγω του ότι, το ορθόν, το δίκαιον και το βέλτιστον δεν είναι απαραιτήτως προϊόν της πλειοψηφίας, εάν κατά την λήψη αποφάσεως υπάρχει έστω και από την ελάχιστη μειοψηφία τεκμηριωμένη αντίρρηση που να θέτει το επικίνδυνον ή ζημιογόνον της αποφάσεως της πλειοψηφίας, τότε η πλειοψηφία οφείλει να αναλάβει όλο το βάρος της ευθύνης εάν εκ του αποτελέσματος αποδειχτεί ότι έσφαλε.
Ευρύμαχε συμφωνώ απολύτως μέ όλο τό σχόλιο σου.
ΑπάντησηΔιαγραφή